Mənim xəyalimdəki eşq, iki insanın bir-birini sahiblənmə duyğusundan çox daha kənar bir şey.
Uçurumları sevənin ,qanadları olmalı.
Pis yaddaşın yaxşı tərəfi, eyni şeylərdən bir çox dəfə, ilk dəfə kimi faydalanmaqdır.
İnsan səhvini bir başqasına etiraf etdiyində unudar onu; amma çoxu dəfə o biri adam bunu unutmaz.
Hərəkət və vicdan ümumiyyətlə uyğunlaşmazlar. Hərəkət, ağacdan xam meyvələri yığmaq istəyərkən, vicdan onları gərəyindən çox yetkinləşməyə buraxar, ta ki yerə tökülüb əzilənə qədər.
Ruh axtaranda, heç ruh yoxdur.
Sivilizasiya tərəfindən yox edilmə təhlükəsiylə qarşı-qarşıya olan bir sivilizasiya çağını yaşayırıq.
Ağrıların bölüşülməsi deyil, sevinclərin bölüşülməsidir dostluğu yaradan.
Kiçik hədiyyələrlə böyük xoşbəxtliklər qazanmaq böyüklüyün bir imtiyazıdır.
Bir dəfə gedilmiş bir yola düşənlərin sayı çoxdur, hədəfə çatan az.
Bir dərin quyuya bənzər tək. Daş atmaq asandır içinə: amma bu daş dibə enəcək olsa, dəyin mənə, kim çıxara bilər?
Öz çiyininə dırmaş. Başqa necə yüksələ bilərsən ki!
Bir insana ediləcək ən pis şey onu utandırmaqdır.
Musiqi təməldə bizdə müəyyən bir nisbətdə güc qazanan həyat duyğusunun özündə gizli olan ağrını izah edər; musiqinin verdiyi həyəcanın quruluşundada bu ağrıdan uzaqlaşıb onu uzaqdan izləmə düşüncəsi vardır.
Özündən heç danışmamaq çox soylu bir ikiüzlülükdür.
Bu da daxil bütün ümumiləşdirmələr səhvdir.
Acgözlük daxili bir boşluğun nəticəsidir.
Sevilmiş olma istəyi özünü bəyənmişliklərin ən böyüyüdür.
Bir düşmanla savaşarak yaşayan kişinin, düşmanını hayatta bıraxmağda yararı vardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder